Het internet is hier wat instabiel dus ik heb niet altijd kunnen updaten als ik dat wilde. Het is nu maandag en we zijn aan het pakken voor ons vluchtje naar Curaçao. Gisteren hebben we nog twee mooie duiken gemaakt en zijn we in Het Washington Slagbaai park geweest. Helaas was de mooie route daar onbegaanbaar door het slechte weer van begin deze week.
Ik probeer op curaçao weer verder te updaten
groetjes
Zo, Het is alweer zaterdag. Het is een cliche maar de tijd gaat echt snel als je het naar je zin hebt.
Vandaag begon de dag met geweldig weer. We hebben Anita op het strand “geparkeerd” en hebben de duikspullen en volle tanks in de pick-up gegooid. Snel nog even wat boodschapjes (vooral water) en daarna naar het Noorden gereden. De eerste duikstek zou “old blue” moeten worden en daarna de favoriete duik van vorige keer; “Karpata”. Eenmaal op de duikstekken aangekomen zien we dat er toch best wel wat stroming staat. Ook de branding is aardig wild wat het moeilijker maakt om in en uit het water te komen.
We kijken het een tijdje aan maar besluiten uiteindelijk om dit niet te gokken. We hebben geen zin om 45 minuten als een gek tegen de stroom in te peddelen om vervolgens in 10 minuten met een rotgang terug “gestroomd” te worden.
Dus snel richting het Zuiden. Omdat we daar wat beschutter tegen deze stroming liggen en het water minder wild is gaat het daar een stuk beter. We doen de duikstek “Hilma Hooker”. Hier ligt een groot vrachtschip die gezonken is op 30 t/m 16 meter diep.
Ik besluit om een beetje stout te zijn en mijn mijzelf opgelegde dieptebeperking een klein beetje te overschrijden. Ik neem me voor om naar maximaal 26 meter te gaan. Tijdens de duik besluit ik om dat limiet nog een klein beetje te overschrijden zodat ik mooi de onderkant (eigenlijk bovenkant want de Hooker ligt ondersteboven) kan bekijken. Dit betekent dat ik vandaag mijn diepste duik ooit (28 meter) heb gemaakt 🙂
De hooker is geweldig en er zwemmen een flink aantal Tarpons rond. Deze beesten zijn zo’n 1,5 meter groot en een beetje gewend aan duikers. Je kan er dus redelijk dicht bij komen :-).
Daarna zwemmen we naar de riffen tussen de hooker en de kust in. Deze liggen wat minder diep zodat we daar al kunnen “ontgassen”. Hier weer ontelbare vissen en andere diertjes gezien. De duik duurt zo’n 68 minuten lang en is gewoon geweldig.
Omdat we zo’n flink eind om hebben moeten rijden en de duik toch vrij lang en diep was laten we het waarschijnlijk vandaag bij deze ene duik. Als ik dit typ is het al bijna 17:00 dus over een uurtje is het ook al weer donker.
Het weer is s middags ook wat natter geworden. Maar nog geen sneeuw en hagel zoals we horen dat er in Nederland valt. 🙂
Gisteren was het de hele dag geweldig weer. Lekker zoals we gewend waren van de vorige vakantie. Ivar is zoals je uit bovenstaande verhaal ook al kunt opmaken weer helemaal de oude. We hebben het gisteren eerst geprobeerd op ons huisrif. Van 18th palm zijn we weer naar de Tipsy Seagul gedoken (een restaurantje met pier waar je makkelijk aan wal kan komen)
‘s middags zijn we naar ons oude hotel gegaan. Er is op Bonaire een nieuwe duikstek met wrak gecreëerd. Het betreft een oude houten zeilschip genaamd “Our Independance” . Deze was voor de tweede keer aan het zinken in de haven en de havenmeester besloot om het ding al zinkend naar zee te slepen. Daar ligt ze nu te vergaan (omdat het een houten schip is). Van Eden beach is het een klein stukje zwemmen naar het wrak. Het is een geweldig gezicht omdat de spijkers nog in het hout zitten maar veel planken al zijn weggerot. Typisch zoals je je een wrak voorstelt. Na een minuutje of 20 op het wrak hebben we het wel gezien en gaan terug naar Eden. Onderweg zien we weer van alles. Hier zitten ook veel steenvissen en we herkennen een aantal plekjes van vorig jaar. We hangen ook nog even voor de webcam dus eenmaal in Nederland moet ik dat een opzoeken om te kijken of ik dat nog terug kan vinden 🙂
De stroming is raar. Van het wrak af hadden we “windje mee” maar eenmaal naar het strand (dezelfde richting maar dan iets verder) moesten we hard roeien. Toch ook een geslaagde duik.
We zijn trouwens blij dat we naar het advies van de mevrouw van het reisbureau hebben geluisterd want het hotel zag er niet gezellig meer uit. Op het strand is er een kale plek waar vorig jaar nog een gezellig restaurantje zat. We hebben verder niemand van het hotel gezien (geen bewaking, receptie, niemand bij de duikschool) en op het strand lagen alleen wat oudere mensen. Dan is het Plaza wel wat gezelliger.
Misschien wel wat te gezellig want de housekeeping kwam net (pas) langs en vertelde dat het hele hotel vandaag vol is gegaan. Hopelijk is er nog een ontbijtje voor ons morgenochtend 🙂
Morgen is onze laatste volle dag op Bonaire. We gaan kijken of we nog een of twee duikjes kunnen doen en misschien ook nog even het natuurpark Washington Slagbaai bekijken. Maandag moeten we om 14:00 op het vliegveld zijn er vliegen we naar Curaçao. Geen idee of daar Internet is maar we zien wel.
Groetjes uit Bonaire
Het is inmiddels al weer donderdag. Wat vliegt de tijd voorbij als je het naar je zin hebt. Het weer valt helaas nog steeds een beetje tegen alhoewel het gisteren de hele dag goed is geweest. Vandaag is het echter weer huilen met de pet op. Het regent pijpenstelen.
Gisteren hebben we geprobeerd twee duikjes te maken. Maar omdat mijn buddy wat verkouden is en dus moeilijk kan “klaren” konden we niet al te diep. De eerste duik ging goed tot ongeveer 6 meter maar onze avondduik konden we niet dieper maken dan 2 meter. Dat was dus meer een scuba-snorkel tochtje.
Toch hebben we hele leuke dingen gezien tijdens deze twee duikjes. Zo “vloog” er een eagle-ray voorbij en heb ik eindelijk een vrij zwemmende octupus gezien. Verder barst het natuurlijk van allerlei soorten grote en kleine visjes. Ik vermaak me wel hoor, al is het nu op 2 of 20 meter diepte.
Vandaag gaan we het duiken weer proberen. Ivar en Anita zijn nu even boodschappen doen en vanmiddag gaan we het duiken weer proberen. Als Ivar zo’n problemen met zijn oren blijft houden ga ik misschien wel mee met een bootduik en een andere buddy. Wel jammer natuurlijk als dat zou moeten.
Daar komt nog bij dat we eigenlijk nog wel een paar mooie kantduiken in gedachte hebben die we nog graag (weer) eens zouden willen doen en daar kom je met een boot natuurlijk ook niet. Nou ja, even afwachten maar wat er met mijn buddy allemaal gebeurt.
Mijn EOS 40D heeft er deze vakantie geen zin meer in. Hij blijft Err 99 geven en neemt geen foto’s meer. Gelukkig heb ik nog mijn onderwater camera (die het ook boven water doet) dus ik “behelp” me daar maar mee. De DSR gaat naar de canon shop in nederland.
Aangezien de internet verbinding niet heel erg snel is heb ik de foto’s moeten verkleinen voordat ik ze kan uploaden. Maar het zou een goede impressie moeten geven :-):
Het vliegtuig naar Bonaire vertrekt op zaterdag morgen om 0:25. Rond een uurtje of 21:30 komt Mevrouw Fennema me ophalen in de auto van Ivar. Ivar en Anita zitten al met de duikspullen en de overige bagage in de auto. We rijden naar Schiphol en gaan naar de check-in van KLM. Op schiphol is het vreemd rustig. Op de monitoren staan maar 8 vluchten die voor die avond zijn gepland. Het is dan ook heel erg stil op de hele vlieghaven.
Omdat we een 4e tas met duikspullen hebben komen we op een totaal gewicht van 80 kg bagage. Dat is jammer want we mogen 25 kg per persoon meenemen en daar zitten we dus net 5 kg boven. Nou ja, jammer dus. Na 20 euro extra betaald te hebben mag alles mee. Gelukkig maar 🙂
We gaan door de douane en omdat er maar zo weinig vluchten zijn moeten we een flink eind omlopen, niet alle controlepunten zijn bemand. Het vliegveld is echt uitgestorven en ook veel winkeltjes zijn dicht. We hopen stiekem dat de vlucht niet zo vol zal zitten. Eenmaal aangekomen op F3, onze pier zien we toch wel wat winkeltjes die open zijn. Hier zijn alle vertrekkende vluchten verzameld en is het waarschijnlijk nog enigszins rendabel om de zaakjes open te houden. Ik koop wat boekjes (waaronder natuurlijk de laatste Garfield) en we lopen naar de gate.
Helaas er staat een geweldige rij. Het vliegtuig zit helemaal vol wat eigenlijk ook wel te verwachten is in deze tijd. Ze vliegen bijna niet meer met halfvolle kisten.
De stoelen geven op zich genoeg beenruimte dus dat valt mee (beter dan de MartinAir of Malaysian AIr vluchten). Helaas zit er zo’n neanderthaler voor me die het nodig vindt om de hele vlucht (ja ook tijdens het eten) zijn stoel naar achteren te zetten. Die heeft dus flink wat keren “per ongeluk” mijn knie in zijn rug gehad….
De vlucht gaat verder vrij soepel. We krijgen genoeg te drinken dus dat was verder allemaal prima. Even over 5-en locale tijd zijn we geland. We hebben snel de koffers opgehaald en de auto gezocht. Het is een iets grotere pick-up geworden want ze hadden niet anders. Prima hoor, al rijdt het als een olietanker :-))
De koffers gingen in de achterbak en we gaan op weg naar het hotel. Onderweg krijgen we een stortbui a la Florida over ons heen. De regen is om te snijden. Eenmaal bij de receptie halen we snel de (stoffen) koffers en tassen uit de achterbak. Ze lijken doorweekt maar gelukkig blijkt dat achteraf nog mee te vallen.
Snel inchecken en naar de kamer
De kamer zelf is reusachtig en ruim 60 vierkante meter groot. We zitten op de eerste (bovenste) verdieping en kijken uit over het strand. Helaas is het wel een beetje een binnenzwembad geworden omdat het zo hard regent (ze kijken er hier zelfs van op) en het water naar binnen loopt. Maar wij zijn natuurlijk echte hollanders en met de hulp van twee conciërges is de boel zo weer droog. Wij hebben met handdoeken een nieuwe deltawerken gemaakt dus tot nu toe hebben de dijken het gehouden en is het binnen verder droog gebleven.
Zaterdag hebben we het verder rustig aan gedaan. Een ontbijtje gehaald. Wat boodschapjes gedaan bij de plaatselijke Albert Heijn. Beetje luieren en hangen. De regen houdt helaas de hele dag af en aan. Jammer maar aangezien het tijdens de bui toch al snel 25 graden is kan het me niet zo heel veel schelen. We melden ons ook bij de duikschool en geven ons op voor de verplichte check-out/oriëntatie duik die de volgende ochtend om 9:00 wordt gehouden.
We dineren heerlijk bij de Banana tree restaurant op het resort.
Zondag staan we vroeg op om te ontbijten en de eerste duik te doen. We krijgen instructie en een rondleiding over hoe het hier op de duikschool gaat. We duiken met Nitrox en kunnen voor de deur van ons huisje zo het water in stappen. Alles gaat vrij aardig en we maken een duik van bijna een uur. Halverwege had ik nog ruim 120 bar over maar aangezien we terug toch stevig moesten peddelen kwam ik toch weer boven met de minimale 50 bar. Het is weer GEWELDIG om heerlijk tussen de tropische vissen te zweven.
Het is na de duik echter wel weer slechter weer geworden dus de rest van de dag wordt noodgedwongen op het balkonnetje doorgebracht. Geef me een boekie en ik vermaak me wel hoor.
Bij het boeken in Nederland hebben we het zogenaamde Food For Fun (FFF) pakket met besteld. We hebben 5 vouchers die we bij 5 restaurants kunnen inleveren voor en maaltijd. Na wat zoeken vinden we onze eerste restaurant. Het ligt aan een weg die we al meermalen hebben gepasseerd maar we hadden geen idee dat er een gezellig restaurantje te vinden was. We waren wat laat (20:30) maar de kok kan toch nog wat eten voor ons opscharrelen. Zelfs zonder reservering. Geweldig makkelijk allemaal hier.
Het eten is weer lekker (BBQ is altijd goed) en het is er erg gezellig.
Maandag is het weer weer regenachtig (dit is de derde dag en het begint nu wel een beetje te vervelen). Aangezien Ivar een beetje een snothoofd heeft gaan we vandaag niet duiken. Verkouden = niet duiken zo simpel is het. We ontbijten relaxed en Anita en Ivar proberen het strand even uit. Ik blijf nog even boven en voer de suikerdiefjes wat frisdrank met extra suiker… Vinden ze lekker 🙂
Het gaat alleen maar harder regenen dus al snel vluchten we weer het balkon op. We besluiten een stuk te gaan rijden en dan onderweg ergens te gaan lunchen. We rijden langs de kust om de zoutwinnerij heen. De golven zijn wild en erg mooi als ze tegen de rotsen aan slaan. Helaas kapt mijn camera er onderweg mee (err 99) dus veel foto’s hebben we niet 🙁 Ga zo ff googlen om te kijken of ik wat kan vinden hierover. Maar voorlopig dus geen foto’s van mijn kant 🙁
We eten in Kon Tiki aan het Lac meer. Daarna gaan we via Kralendijk langs de kust aan het noorden rijden. We komen langs het flamingo meer en rijden ook nog door Rincon. De auto heeft het erg moeilijk met de steile stukjes en op de “snelweg” haalt hij met moeite 70 km/u. Dat ding is niets gewend. Nu maar hopen dat ie het onze hele vakantie uithoudt.
We hebben vandaag lekker wat op de kamer gegeten omdat we geen van allen erge honger hadden na onze uitgebreide lunch van vanmiddag. Dinsdag zou ook nog slecht weer worden volgens de locals. Als dat zo is ga ik wel gewoon snorkelen want ik wil het mooie onderwaterleven hier echt nog wat beter zien.
Helaas is de duikreis vandaag al weer afgelopen.
Vlucht OR366 brengt ons terug naar Nederland. We vertrekken om 16:25 vanaf Bonaire. Na een korte tussenstop op Curacao vliegen we weer naar Amsterdam.
In Amsterdam komen we aan op zondag om 10:20. Dat betekent dat de terugreis 12 uur gaat duren. Ik hoop dat we zo vermoeid zijn van het duiken en mooie indrukken dat ik veel de binnenkant van mijn ogenleden kan bekijken aan boord van het vliegtuig.
En dan door de nieuwe bodyscanner op schiphol, denk ik. Op zoek naar dope. Ben benieuwd 🙂
Omdat het rif zo ontzettend mooi is en vlak voor de deur ligt besluiten we nog een duik te maken. We gaan niet zo diep en houden de duikcomputer goed in de gaten. Nog geen 5 minuten in de duik stopt mijn camera er mee. Batterij op…. Hmmm te veel foto’s laten zien tijdens de lunch. Gelukkig heeft Ivar zijn camera nog want even later zien we een spotted Sting Ray van wel 2 meter. Hij gaat met de stroom mee dus we proberen hem bij te houden. yeah right.. dat lukt dus niet en voor we het weten zitten we te dicht bij de haven. Ongelooflijk hoe zo’n beest letterlijk door het water vliegt. Wat een afsluiting van een mooie duikvakantie !
We zwaaien nog even voor de underwater webcam. Helaas te kort want later blijkt dat hij maar elke minuut een foto neemt. Ivar staat erop maar ik helaas niet.
We schrijven onze bevindingen op het board bij de duikschool zodat de andere gasten ook weten wat er te zien is op het huisrif.
Na terugkomst van de bootduik vervangen we snel onze flessen en gaan weer het water in. We hebben gehoord dat er een leuk bootje op het huisrif ligt dus die gaan we zoeken. het duurt even maar dan zien we het bootje liggen. Verder zien we geweldig veel leven. Een octopus, morenes, ridder vissen een egelvis en ga maar door. Ook zie ik nu zelf drie schorpioenvissen. Veel van deze beesten zijn geconcentreerd op ongeveer 4 vierkante meter. Het is een van de mooiste duiken van de vakantie. En dat gewoon op het huisrif. We blijven zo lang mogelijk onder (67 minuten)
Wrakje
Ceasar Grommer
Mijn eerste eigen Schorpioenvis
Grouper “playing” dead
Zeepluim
Een trompetvis op jacht
Gevlekte riddervis (Spotted drum)
Gevlekte Murene
Kreeftje
Weer een gevlekte Murene. Deze was echt aan het poseren.
Gondeltjes in het zand
Heremietkreeftje
Weer zo’n gondeltje in het koraal
Octopus in een holletje
Octopus-oog
Schorpioenvis
Best een grote smoel zo’n beest.
Gestippelde Egelvis
Helaas is de laatste duikdag alweer aangebroken. Wat gaat dat snel zeg. Morgen vliegen we om 17:40 dus we kunnen in de ochtend nog wat duiken doen. Als eerste gaan we met de hele groep een bootduik doen. We huren een prive-bootje (ja dat kan met 12 personen) en we varen naar Klein Bonaire. Onder begeleiding van een divemaster maken we een leuke duik op Ebo’s Special. Omdat er maar een divemaster is en wij met zijn 10-en duiken is het nogal druk en zitten we elkaar een beetje in de weg. Aan het einde van de duik trekt Joop me aan mijn vest. Verscholen tussen het koraal ligt een Gevlekte Schorpioenvis onopvallend te doen. Deze vis heeft giftige stekels op zijn rug en waarschijnlijk voelt hij zich heel veilig want hij trekt zich niets aan van alle duikers met cameras om hem heen.
Goeie duik van 66 minuten.
Hier zie je ons terwijl we instappen op de boot. Gezien vanuit een van de webcams op Eden Beach Resort
Ook hier weer een miljoenpoot maar dan kleiner (half miljoen 😉 ? )
Zoek de vis, Gevlekte Schorpioenvis
Na de ochtendduik gaan we er gelijk vandoor. Vandaag staat namelijk een tocht door het Washington Slagbaai Nationaal Park op het programma. Omdat het Park precies om 17:00 dicht gaat moet je er op tijd in gaan anders mag je er niet meer in. Het park is geweldig voor ons als bestuurders van de pickups. Het zijn onverharde wegen dwars door de cactusvelden en over de rotsen heen. Lekker ruw rijden 🙂
De tocht gaat langs de Noordkust naar het westen toe. Onderweg zien we een paar geweldige blowholes. Dit zijn plekken waar de kust tegen de rotsen aan slaat en waardoor de opgebouwde luchtdruk het water er weer uit wordt geperst. Metershoog !!!. Onderweg zien ook nog een aantal grote leguanen.
Dan bereiken we een aantal strandjes. Het grootste heet Boka Slaagbaai en ziet er geweldig uit. Een echt bounty-beach in een idyllische baai met prachtig blauw water. Helaas is het onderwater een stuk minder mooi. Na al het moois dat we eerder hebben gezien valt deze duikstek erg tegen. Het koraal is op alle plaatsen dood en er is dus een stuk minder leven te vinden. Later horen we dat Hurricane Lenny uit 1999 (!!!!) hier schuldig aan is geweest. het is inmiddels 8 jaar later en het rif is nog steeds ernstig beschadigd. Het toont maar weer aan hoe kwetsbaar de riffen zijn en dat we er erg zuinig op moeten zijn.
Een enkele koraalvlinder is er nog wel te vinden
Zo ook een grote barracuda
Als we uit het water komen staat de “bezemwagen” al klaar. De parkwachters maken een rondje om iedereen het park uit te jagen. Nog een half uurtje cross-country rijden en we zijn weer bij de uitgang. Al met al toch nog een prima dagtripje, alleen jammer van het slechte koraal op de tweede duik.
Als we de duikmaster van Het Eden Beach resort vragen welke duik we absoluut gedaan moeten hebben roept hij gelijk “Karpata !”. Donderdag gaan we dus eerst naar Karpata 🙂 Het in en uitstappen kan moeilijk zijn, zo staat er in de boekjes beschreven. We overwegen dus om een duikstek eerder (La Dania’s Leap) te pakken en dan een driftdive (met de stroming mee) naar Karpata te maken.
Maar voordat we het beseffen zijn we Dania’s leap voorbij gereden en staan we op Karpata. Ivar, Rolph en ik besluiten om polshoogte te nemen en lopen terug naar Dania’s Leap. Het is 36 graden dus we bakken op de weg die hier eenrichting is. Op de een of andere manier raak ik beide heren kwijt dus na wat geroepen te hebben besluit ik terug te lopen naar Karpata in de veronderstelling dat ze daar al zijn. Helaas, niet dus…
Omdat ik vermoed dat ze naar mij op zoek zijn besluit ik een auto te pakken en een klein stukje (tegen het verkeer in) terug te rijden om de heren op te halen. Je raadt het natuurlijk al, ik ben nog geen 100 meter op weg of ik kom een tegenligger tegen en jawel het is een van de 14 politiemensen op het eiland :-(. Just my luck!
Hij gebaart me het raampje te openen en ik verklaar niet te weten dat ik tegen het verkeer rij (je moet toch wat roepen). Meneer, zegt hij, dat moet u niet doen want dat is gevaarlijk. Of ik om wil draaien en terug wil rijden. Op mijn verweer dat ik me ongerust maak over mijn buddy en Rolph zegt hij dat er niets aan de hand is omdat hij ze net nog heeft gezien maar als ik echt wil ik achteruit ze tegemoet mag rijden. Verder is er niets aan de hand. Ik krijg niet gelijk een bon en hij doet ook verder niet moeilijk. Wat een geweldig land is dit 🙂
De driftduik wordt wat moeilijk aangezien we niet weten of er stroming is en welke kant deze opgaat. We besluiten toch maar gewoon de ingang bij Karpata te gebruiken. Deze valt gelukkig erg mee en de divemaster had absoluut gelijk. Wat een geweldige stek !!!!
Geelstaartsnappers
Gestreepte Koraalvlinder
Ze noemen dit een Millipede (miljoenpoot ?)
Parel Koffervis
Bahia Doktersvis tussen het Koraal
Juweelvis (Jonkie)
Kreeftjes
Poetskreeft bij Anemoon
Parel Koffervis