Het internet is hier wat instabiel dus ik heb niet altijd kunnen updaten als ik dat wilde. Het is nu maandag en we zijn aan het pakken voor ons vluchtje naar Curaçao. Gisteren hebben we nog twee mooie duiken gemaakt en zijn we in Het Washington Slagbaai park geweest. Helaas was de mooie route daar onbegaanbaar door het slechte weer van begin deze week.
Ik probeer op curaçao weer verder te updaten
groetjes
Zo, Het is alweer zaterdag. Het is een cliche maar de tijd gaat echt snel als je het naar je zin hebt.
Vandaag begon de dag met geweldig weer. We hebben Anita op het strand “geparkeerd” en hebben de duikspullen en volle tanks in de pick-up gegooid. Snel nog even wat boodschapjes (vooral water) en daarna naar het Noorden gereden. De eerste duikstek zou “old blue” moeten worden en daarna de favoriete duik van vorige keer; “Karpata”. Eenmaal op de duikstekken aangekomen zien we dat er toch best wel wat stroming staat. Ook de branding is aardig wild wat het moeilijker maakt om in en uit het water te komen.
We kijken het een tijdje aan maar besluiten uiteindelijk om dit niet te gokken. We hebben geen zin om 45 minuten als een gek tegen de stroom in te peddelen om vervolgens in 10 minuten met een rotgang terug “gestroomd” te worden.
Dus snel richting het Zuiden. Omdat we daar wat beschutter tegen deze stroming liggen en het water minder wild is gaat het daar een stuk beter. We doen de duikstek “Hilma Hooker”. Hier ligt een groot vrachtschip die gezonken is op 30 t/m 16 meter diep.
Ik besluit om een beetje stout te zijn en mijn mijzelf opgelegde dieptebeperking een klein beetje te overschrijden. Ik neem me voor om naar maximaal 26 meter te gaan. Tijdens de duik besluit ik om dat limiet nog een klein beetje te overschrijden zodat ik mooi de onderkant (eigenlijk bovenkant want de Hooker ligt ondersteboven) kan bekijken. Dit betekent dat ik vandaag mijn diepste duik ooit (28 meter) heb gemaakt 🙂
De hooker is geweldig en er zwemmen een flink aantal Tarpons rond. Deze beesten zijn zo’n 1,5 meter groot en een beetje gewend aan duikers. Je kan er dus redelijk dicht bij komen :-).
Daarna zwemmen we naar de riffen tussen de hooker en de kust in. Deze liggen wat minder diep zodat we daar al kunnen “ontgassen”. Hier weer ontelbare vissen en andere diertjes gezien. De duik duurt zo’n 68 minuten lang en is gewoon geweldig.
Omdat we zo’n flink eind om hebben moeten rijden en de duik toch vrij lang en diep was laten we het waarschijnlijk vandaag bij deze ene duik. Als ik dit typ is het al bijna 17:00 dus over een uurtje is het ook al weer donker.
Het weer is s middags ook wat natter geworden. Maar nog geen sneeuw en hagel zoals we horen dat er in Nederland valt. 🙂
Gisteren was het de hele dag geweldig weer. Lekker zoals we gewend waren van de vorige vakantie. Ivar is zoals je uit bovenstaande verhaal ook al kunt opmaken weer helemaal de oude. We hebben het gisteren eerst geprobeerd op ons huisrif. Van 18th palm zijn we weer naar de Tipsy Seagul gedoken (een restaurantje met pier waar je makkelijk aan wal kan komen)
‘s middags zijn we naar ons oude hotel gegaan. Er is op Bonaire een nieuwe duikstek met wrak gecreëerd. Het betreft een oude houten zeilschip genaamd “Our Independance” . Deze was voor de tweede keer aan het zinken in de haven en de havenmeester besloot om het ding al zinkend naar zee te slepen. Daar ligt ze nu te vergaan (omdat het een houten schip is). Van Eden beach is het een klein stukje zwemmen naar het wrak. Het is een geweldig gezicht omdat de spijkers nog in het hout zitten maar veel planken al zijn weggerot. Typisch zoals je je een wrak voorstelt. Na een minuutje of 20 op het wrak hebben we het wel gezien en gaan terug naar Eden. Onderweg zien we weer van alles. Hier zitten ook veel steenvissen en we herkennen een aantal plekjes van vorig jaar. We hangen ook nog even voor de webcam dus eenmaal in Nederland moet ik dat een opzoeken om te kijken of ik dat nog terug kan vinden 🙂
De stroming is raar. Van het wrak af hadden we “windje mee” maar eenmaal naar het strand (dezelfde richting maar dan iets verder) moesten we hard roeien. Toch ook een geslaagde duik.
We zijn trouwens blij dat we naar het advies van de mevrouw van het reisbureau hebben geluisterd want het hotel zag er niet gezellig meer uit. Op het strand is er een kale plek waar vorig jaar nog een gezellig restaurantje zat. We hebben verder niemand van het hotel gezien (geen bewaking, receptie, niemand bij de duikschool) en op het strand lagen alleen wat oudere mensen. Dan is het Plaza wel wat gezelliger.
Misschien wel wat te gezellig want de housekeeping kwam net (pas) langs en vertelde dat het hele hotel vandaag vol is gegaan. Hopelijk is er nog een ontbijtje voor ons morgenochtend 🙂
Morgen is onze laatste volle dag op Bonaire. We gaan kijken of we nog een of twee duikjes kunnen doen en misschien ook nog even het natuurpark Washington Slagbaai bekijken. Maandag moeten we om 14:00 op het vliegveld zijn er vliegen we naar Curaçao. Geen idee of daar Internet is maar we zien wel.
Groetjes uit Bonaire
Het is inmiddels al weer donderdag. Wat vliegt de tijd voorbij als je het naar je zin hebt. Het weer valt helaas nog steeds een beetje tegen alhoewel het gisteren de hele dag goed is geweest. Vandaag is het echter weer huilen met de pet op. Het regent pijpenstelen.
Gisteren hebben we geprobeerd twee duikjes te maken. Maar omdat mijn buddy wat verkouden is en dus moeilijk kan “klaren” konden we niet al te diep. De eerste duik ging goed tot ongeveer 6 meter maar onze avondduik konden we niet dieper maken dan 2 meter. Dat was dus meer een scuba-snorkel tochtje.
Toch hebben we hele leuke dingen gezien tijdens deze twee duikjes. Zo “vloog” er een eagle-ray voorbij en heb ik eindelijk een vrij zwemmende octupus gezien. Verder barst het natuurlijk van allerlei soorten grote en kleine visjes. Ik vermaak me wel hoor, al is het nu op 2 of 20 meter diepte.
Vandaag gaan we het duiken weer proberen. Ivar en Anita zijn nu even boodschappen doen en vanmiddag gaan we het duiken weer proberen. Als Ivar zo’n problemen met zijn oren blijft houden ga ik misschien wel mee met een bootduik en een andere buddy. Wel jammer natuurlijk als dat zou moeten.
Daar komt nog bij dat we eigenlijk nog wel een paar mooie kantduiken in gedachte hebben die we nog graag (weer) eens zouden willen doen en daar kom je met een boot natuurlijk ook niet. Nou ja, even afwachten maar wat er met mijn buddy allemaal gebeurt.
Mijn EOS 40D heeft er deze vakantie geen zin meer in. Hij blijft Err 99 geven en neemt geen foto’s meer. Gelukkig heb ik nog mijn onderwater camera (die het ook boven water doet) dus ik “behelp” me daar maar mee. De DSR gaat naar de canon shop in nederland.
Aangezien de internet verbinding niet heel erg snel is heb ik de foto’s moeten verkleinen voordat ik ze kan uploaden. Maar het zou een goede impressie moeten geven :-):
Het vliegtuig naar Bonaire vertrekt op zaterdag morgen om 0:25. Rond een uurtje of 21:30 komt Mevrouw Fennema me ophalen in de auto van Ivar. Ivar en Anita zitten al met de duikspullen en de overige bagage in de auto. We rijden naar Schiphol en gaan naar de check-in van KLM. Op schiphol is het vreemd rustig. Op de monitoren staan maar 8 vluchten die voor die avond zijn gepland. Het is dan ook heel erg stil op de hele vlieghaven.
Omdat we een 4e tas met duikspullen hebben komen we op een totaal gewicht van 80 kg bagage. Dat is jammer want we mogen 25 kg per persoon meenemen en daar zitten we dus net 5 kg boven. Nou ja, jammer dus. Na 20 euro extra betaald te hebben mag alles mee. Gelukkig maar 🙂
We gaan door de douane en omdat er maar zo weinig vluchten zijn moeten we een flink eind omlopen, niet alle controlepunten zijn bemand. Het vliegveld is echt uitgestorven en ook veel winkeltjes zijn dicht. We hopen stiekem dat de vlucht niet zo vol zal zitten. Eenmaal aangekomen op F3, onze pier zien we toch wel wat winkeltjes die open zijn. Hier zijn alle vertrekkende vluchten verzameld en is het waarschijnlijk nog enigszins rendabel om de zaakjes open te houden. Ik koop wat boekjes (waaronder natuurlijk de laatste Garfield) en we lopen naar de gate.
Helaas er staat een geweldige rij. Het vliegtuig zit helemaal vol wat eigenlijk ook wel te verwachten is in deze tijd. Ze vliegen bijna niet meer met halfvolle kisten.
De stoelen geven op zich genoeg beenruimte dus dat valt mee (beter dan de MartinAir of Malaysian AIr vluchten). Helaas zit er zo’n neanderthaler voor me die het nodig vindt om de hele vlucht (ja ook tijdens het eten) zijn stoel naar achteren te zetten. Die heeft dus flink wat keren “per ongeluk” mijn knie in zijn rug gehad….
De vlucht gaat verder vrij soepel. We krijgen genoeg te drinken dus dat was verder allemaal prima. Even over 5-en locale tijd zijn we geland. We hebben snel de koffers opgehaald en de auto gezocht. Het is een iets grotere pick-up geworden want ze hadden niet anders. Prima hoor, al rijdt het als een olietanker :-))
De koffers gingen in de achterbak en we gaan op weg naar het hotel. Onderweg krijgen we een stortbui a la Florida over ons heen. De regen is om te snijden. Eenmaal bij de receptie halen we snel de (stoffen) koffers en tassen uit de achterbak. Ze lijken doorweekt maar gelukkig blijkt dat achteraf nog mee te vallen.
Snel inchecken en naar de kamer
De kamer zelf is reusachtig en ruim 60 vierkante meter groot. We zitten op de eerste (bovenste) verdieping en kijken uit over het strand. Helaas is het wel een beetje een binnenzwembad geworden omdat het zo hard regent (ze kijken er hier zelfs van op) en het water naar binnen loopt. Maar wij zijn natuurlijk echte hollanders en met de hulp van twee conciërges is de boel zo weer droog. Wij hebben met handdoeken een nieuwe deltawerken gemaakt dus tot nu toe hebben de dijken het gehouden en is het binnen verder droog gebleven.
Zaterdag hebben we het verder rustig aan gedaan. Een ontbijtje gehaald. Wat boodschapjes gedaan bij de plaatselijke Albert Heijn. Beetje luieren en hangen. De regen houdt helaas de hele dag af en aan. Jammer maar aangezien het tijdens de bui toch al snel 25 graden is kan het me niet zo heel veel schelen. We melden ons ook bij de duikschool en geven ons op voor de verplichte check-out/oriëntatie duik die de volgende ochtend om 9:00 wordt gehouden.
We dineren heerlijk bij de Banana tree restaurant op het resort.
Zondag staan we vroeg op om te ontbijten en de eerste duik te doen. We krijgen instructie en een rondleiding over hoe het hier op de duikschool gaat. We duiken met Nitrox en kunnen voor de deur van ons huisje zo het water in stappen. Alles gaat vrij aardig en we maken een duik van bijna een uur. Halverwege had ik nog ruim 120 bar over maar aangezien we terug toch stevig moesten peddelen kwam ik toch weer boven met de minimale 50 bar. Het is weer GEWELDIG om heerlijk tussen de tropische vissen te zweven.
Het is na de duik echter wel weer slechter weer geworden dus de rest van de dag wordt noodgedwongen op het balkonnetje doorgebracht. Geef me een boekie en ik vermaak me wel hoor.
Bij het boeken in Nederland hebben we het zogenaamde Food For Fun (FFF) pakket met besteld. We hebben 5 vouchers die we bij 5 restaurants kunnen inleveren voor en maaltijd. Na wat zoeken vinden we onze eerste restaurant. Het ligt aan een weg die we al meermalen hebben gepasseerd maar we hadden geen idee dat er een gezellig restaurantje te vinden was. We waren wat laat (20:30) maar de kok kan toch nog wat eten voor ons opscharrelen. Zelfs zonder reservering. Geweldig makkelijk allemaal hier.
Het eten is weer lekker (BBQ is altijd goed) en het is er erg gezellig.
Maandag is het weer weer regenachtig (dit is de derde dag en het begint nu wel een beetje te vervelen). Aangezien Ivar een beetje een snothoofd heeft gaan we vandaag niet duiken. Verkouden = niet duiken zo simpel is het. We ontbijten relaxed en Anita en Ivar proberen het strand even uit. Ik blijf nog even boven en voer de suikerdiefjes wat frisdrank met extra suiker… Vinden ze lekker 🙂
Het gaat alleen maar harder regenen dus al snel vluchten we weer het balkon op. We besluiten een stuk te gaan rijden en dan onderweg ergens te gaan lunchen. We rijden langs de kust om de zoutwinnerij heen. De golven zijn wild en erg mooi als ze tegen de rotsen aan slaan. Helaas kapt mijn camera er onderweg mee (err 99) dus veel foto’s hebben we niet 🙁 Ga zo ff googlen om te kijken of ik wat kan vinden hierover. Maar voorlopig dus geen foto’s van mijn kant 🙁
We eten in Kon Tiki aan het Lac meer. Daarna gaan we via Kralendijk langs de kust aan het noorden rijden. We komen langs het flamingo meer en rijden ook nog door Rincon. De auto heeft het erg moeilijk met de steile stukjes en op de “snelweg” haalt hij met moeite 70 km/u. Dat ding is niets gewend. Nu maar hopen dat ie het onze hele vakantie uithoudt.
We hebben vandaag lekker wat op de kamer gegeten omdat we geen van allen erge honger hadden na onze uitgebreide lunch van vanmiddag. Dinsdag zou ook nog slecht weer worden volgens de locals. Als dat zo is ga ik wel gewoon snorkelen want ik wil het mooie onderwaterleven hier echt nog wat beter zien.