October 18, 2007 – Arkesteijn Online

Na de ochtendduik gaan we er gelijk vandoor. Vandaag staat namelijk een tocht door het Washington Slagbaai Nationaal Park op het programma. Omdat het Park precies om 17:00 dicht gaat moet je er op tijd in gaan anders mag je er niet meer in. Het park is geweldig voor ons als bestuurders van de pickups. Het zijn onverharde wegen dwars door de cactusvelden en over de rotsen heen. Lekker ruw rijden 🙂

De tocht gaat langs de Noordkust naar het westen toe. Onderweg zien we een paar geweldige blowholes. Dit zijn plekken waar de kust tegen de rotsen aan slaat en waardoor de opgebouwde luchtdruk het water er weer uit wordt geperst. Metershoog !!!. Onderweg zien ook nog een aantal grote leguanen.

Dan bereiken we een aantal strandjes. Het grootste heet Boka Slaagbaai en ziet er geweldig uit. Een echt bounty-beach in een idyllische baai met prachtig blauw water. Helaas is het onderwater een stuk minder mooi. Na al het moois dat we eerder hebben gezien valt deze duikstek erg tegen. Het koraal is op alle plaatsen dood en er is dus een stuk minder leven te vinden. Later horen we dat Hurricane Lenny uit 1999 (!!!!) hier schuldig aan is geweest. het is inmiddels 8 jaar later en het rif is nog steeds ernstig beschadigd. Het toont maar weer aan hoe kwetsbaar de riffen zijn en dat we er erg zuinig op moeten zijn.

Een enkele koraalvlinder is er nog wel te vinden

Zo ook een grote barracuda

Als we uit het water komen staat de “bezemwagen” al klaar. De parkwachters maken een rondje om iedereen het park uit te jagen. Nog een half uurtje cross-country rijden en we zijn weer bij de uitgang. Al met al toch nog een prima dagtripje, alleen jammer van het slechte koraal op de tweede duik.

Als we de duikmaster van Het Eden Beach resort vragen welke duik we absoluut gedaan moeten hebben roept hij gelijk “Karpata !”. Donderdag gaan we dus eerst naar Karpata 🙂 Het in en uitstappen kan moeilijk zijn, zo staat er in de boekjes beschreven. We overwegen dus om een duikstek eerder (La Dania’s Leap) te pakken en dan een driftdive (met de stroming mee) naar Karpata te maken.

Maar voordat we het beseffen zijn we Dania’s leap voorbij gereden en staan we op Karpata. Ivar, Rolph en ik besluiten om polshoogte te nemen en lopen terug naar Dania’s Leap. Het is 36 graden dus we bakken op de weg die hier eenrichting is. Op de een of andere manier raak ik beide heren kwijt dus na wat geroepen te hebben besluit ik terug te lopen naar Karpata in de veronderstelling dat ze daar al zijn. Helaas, niet dus…

Omdat ik vermoed dat ze naar mij op zoek zijn besluit ik een auto te pakken en een klein stukje (tegen het verkeer in) terug te rijden om de heren op te halen. Je raadt het natuurlijk al, ik ben nog geen 100 meter op weg of ik kom een tegenligger tegen en jawel het is een van de 14 politiemensen op het eiland :-(. Just my luck!

Hij gebaart me het raampje te openen en ik verklaar niet te weten dat ik tegen het verkeer rij (je moet toch wat roepen). Meneer, zegt hij, dat moet u niet doen want dat is gevaarlijk. Of ik om wil draaien en terug wil rijden. Op mijn verweer dat ik me ongerust maak over mijn buddy en Rolph zegt hij dat er niets aan de hand is omdat hij ze net nog heeft gezien maar als ik echt wil ik achteruit ze tegemoet mag rijden. Verder is er niets aan de hand. Ik krijg niet gelijk een bon en hij doet ook verder niet moeilijk. Wat een geweldig land is dit 🙂

De driftduik wordt wat moeilijk aangezien we niet weten of er stroming is en welke kant deze opgaat. We besluiten toch maar gewoon de ingang bij Karpata te gebruiken. Deze valt gelukkig erg mee en de divemaster had absoluut gelijk. Wat een geweldige stek !!!!