Wat een verassing!
Via Linda vernemen we dat zij en Mark gaan trouwen “in de week van 14 november”. De trouwerij is in kleine (familie) kring, dus geen grote feesten maar Mark zou het wel leuk vinden als we even stilstaan bij zijn afscheid van het vrijgezellen leventje. Aan Johan wordt gevraagd om h.e.e.a. op poten te zetten en geïnspireerd door mijn blog (istie toch nog ergens goed voor 🙂 ) besluiten we naar Dutch Water Dreams te gaan voor wat avontuur op het water. Omdat ik nu even geen duikvakantie voor de boeg heb en het me dus niet zoveel uitmaakt als ik wat verkouden wordt kan ik lekker met alles mee doen.
We overvallen Mark bij vrienden in Zoetermeer (lekker dichtbij DWD) en gaan gelijk op avontuur.
We beginnen met bodyboarden op de flowrider. Dit is een kunstmatige golf waar je truukjes en kunstjes kunt uithalen op een klein formaat “surfboardje”. Voordat we hiermee kunnen beginnen moet je eerst al je rechten wegtekenen en dan een wetsuit ophalen. Ze hadden voor mij een Medium/Large bedacht !!!!!…….. Ik……… Mr XXL in een Medium/Large pak…….
Nou ja, met wat hulp heb ik me toch in dat pak geperst en ik kreeg het zowaar ook nog dicht ook. Vergeet ademhalen verder maar want dat ging nauwelijks, maar goed, ik was er klaar voor 🙂
Wij dus bodyboarden en het ging nog vrij aardig ook. Best leuk, op een laagje water te surfen en ik had het best naar mijn zin.
Na het bodyboarden gaan we gelijk raften. In tegenstelling tot het bodyboarden is dit in de buitenlucht. We moeten dus nog een wetsuit-vest aantrekken en schoentjes aandoen. Ook krijgen we een helm op en een zwemvest om. Ik dacht eerder al dat ik niet kon ademhalen, maar ingepakt als een hansworst zit er nu helemaal geen beweging meer in. 🙁 Als eerste worden we halverwege de baan in het wilde water gegooid, dit om te ervaren hoe het is als je uit de boot valt en hoe je het beste met de stroom mee(gesleurd) kan gaan. Dit is een vrij heftige ervaring omdat het water rete-koud is, je bijna geen kans krijgt om adem te halen (zonder een flinke slok water te nemen) en de waterbaan niet heel diep is dus je ook nog moet voorkomen dat je met je reet tegen de bodem botst. Eenmaal uit het wilde water moet je naar de kant zwemmen (ingepakt als een worstje, weet je nog). En koud dat het is…… brrrrr.
Goed we slagen allemaal voor de proef want we leven nog, en we gaan de boot in. Na wat uitleg over hoe te peddelen en een aantal commando’s (links/rechts, voor/achter, Left/right side high en “rock and roll”) zijn we er klaar voor. Met een liftje worden we omhoog getakeld en dan begint de pret. We peddelen ons rot en schieten door het water heen. Soms verliest een van ons zijn grip en vliegt door de boot, vooral na een botsing met de kant of een ander obstakel. Het gaat vrij aardig en we hebben best veel lol.
De derde ronde ging het even fout, we dreigen op de rotsen te lopen en het commando “rock and roll” wordt gegeven. Dat betekent dat we allemaal in het midden van de boot moeten zitten met de peddels omhoog, lekker stabiel… Heeeey… denk ik. Dit is beter. Zonder te peddelen schieten we door de baan en langs verschillende andere rafts. Geweldig… geen effort maar wel een “rush”. Waarom doen we dit niet elke keer?
Vlak voor de laatste ronde ben ik het wel een beetje zat. Ik glijd telkens van mijn plekkie af en begin kramp te krijgen in mijn been. Maar dit is de laatste keer dus ik denk, vooruit dan maar. Daar krijg ik later wel een beetje spijt van. Halverwege de baan slaat de boot om. Of het expres of per ongeluk ging laat ik maar even in het midden maar het is wel toevallig dat er het laatste ritje een tweede kapitein aan boord kwam. Ik kom dus onder water en onder de boot terecht. Ik probeer boven te komen om adem te halen maar tot drie keer toe kom ik recht onder de boot uit. Dat was niet echt prettig en ik begin toch in lichte paniek te raken. Bij de derde keer kom ik gelukkig in een gat onder de boot uit en kan ik een teugje adem halen. Op de een of andere manier kom ik dan bij de kant terecht en klamp me daar vast. Met behulp van een van de vrienden van Mark kom ik weer uit het water. Ik ben een echte waterrat maar deze ervaring had ik best zonder gekund.
Na de Dutch Water Dreams gaan we nog lekker borrelen en een hapje doen. Al met al was het toch wel een gezellig en leuk dagje en als ik Mark naar huis breng hoor ik dat hij zekers heeft genoten (en daar ging het toch allemaal om). Raften hoeft voor mij even niet meer maar we gaan zeker nog eens terug om te bodyboarden.
